Anadolu Ajansının, çiftçilik, hayvancılık ve arıcılık gibi faaliyetlerin sürdürüldüğü İstanbul’un köy hayatına ilişkin hazırladığı dosya haberin beşinci bölümünde Polonezköy’deki pansiyonculuk ve turizm faaliyeti ele alındı.
İstanbul’un kalabalığına birkaç kilometre uzaklıktaki Polonezköy’de doğal köy yaşamı sürüyor. “Küçük Polonya” olarak anılan Polonezköy’ü ziyaret edenleri, köyün girişindeki kilise, Katolik mezarlığı ve Zosia Teyze’nin Hatıra Evi karşılıyor.
Köyün meydanında ise göndere çekili Türk ve Polonya bayrakları, çerçevelenmiş Osmanlıca mührü, Atatürk büstü ve armasının yanı sıra tarihinin anlatıldığı bir tabela bulunuyor.
Polonezköy’ün tarihi 1841’e kadar gidiyor. Polonyalı Prens Adam Czartorski 1841’de kendi olanaklarıyla İstanbul’da bir Polonya temsilciği kurmuş. Temsilciliğin ilk yöneticisi Michal Czajkowski olurken, Osmanlıların yanında yer alan Polonya ve Slav kökenlilerin oluşturduğu iki alay asker Polonezköy topraklarında toplanmış.
Kırım Harbi’ne giden Polonyalı askerler 1856 yılında harp sonrası ailelerini de getirerek köye yerleşmiş.
35’İ POLONYA ASILLI 370 KİŞİ YAŞIYOR
“Adam Mickiewicz” gibi sokak, “Fredi”, “Ludwik”, “Leo” gibi pansiyon adları bulunan köyde, 35’i Polonya asıllı, yaklaşık 370 kişi ikamet ediyor. İstanbulluların özellikle hafta sonları konaklamalı tercih ettiği köy, zaman zaman Polonyalı turistleri de ağırlıyor.
Yerlilerin çoğunun geçimini pansiyonculukla sağladığı köyde, Polonyalılar kendi kültürlerinin yemeklerini pişiriyor, sayıları az da olsa kendi aralarında atalarının yerleştiği dönemden kalma Lehçe konuşuyor. Köyde yaşayan Hristiyanlar yaklaşan Noel için bugünlerde ev ve işletmelerini süslüyor.
Polonezköy’ün muhtarı Özer Okumuş, 40 yıl önce öğretmen babasının tayini sonucu kendisinin 7 yaşındayken köye yerleştiğini, daha sonra da köyden hiç ayrılmadığını belirterek, “Yeşili, doğası ve oksijeniyle nefes almak için mükemmel bir yer. İnsanlar kahvaltı ve piknik yapmak, yürüyüş parkurunda gezmek için buraya geliyor. Genelde bahar ve yaz yeri gibi düşünülse de kışın ve sonbaharda da çok güzeldir. Kar yağdığında masal gibi olur. Ana yollar açıktır, köy içi de genelde yürünebilir durumdadır” diye konuştu.
Polonezköy’ün en eski sakinlerinden Anna Vilkoşevski, eskiden köyde daha fazla Polonyalının olduğunu belirterek, “Vefat edenler oldu. Bazısı başka memleketlere gitti ama biz çok şükür kaldık burada. Köyde zor şartlarda yaşanıyordu ama iyi ki o köylülüğü yaşadık. Artık eskisi kadar hayvanımız yok ama köyümüz iyi ki var. Eskiden tanıdığımız aileler ilkbahar ve sonbaharda bize uğrarlardı. Onlarla arkadaş olmuştuk, şimdi daha kalabalık aileler geliyor, köyün kıymetini anlıyorlar. Burada güzel bir yaşam sürdük, kültürel alışverişimiz oldu. Buraya sinemacılar, tiyatrocular geldi, bir sürü film çekildi. Şehirdekiler şehirden bıkıyor, köye gelmek istiyorlar. Biz de buranın kıymetini yeni anladık” dedi.
